lunes, 9 de marzo de 2009

Cría cuervos y te sacarán los ojos


Me dejaste sola. Mi amor se apagó como la llama de una vela, lenta y sosegada. ¿Fue por mí, amor?, ¿Fue por lo que una vez te hice? O quizá para no tener que mirarme más a los ojos... Todavía siento el suave tacto de tus manos rozando las mías, con la misma delicadeza con que la brisa acaricia una flor en mayo. Tu deseo me llenaba de calor el cuerpo, olvidaba lo que tenía alrededor. El tiempo pasaba raudo y casi sin dejarme disfrutar de ti, mi amor. No he podido olvidar tus ojos oscuros y envenenados, aquellos que me hechizaban para que mi voluntad estuviera a tu merced.
Lo que para ti fue una traición, para mí era tan efímero como el polvo. Ahora que me has abandonado y ya nunca jamás volverás, siento que aquello que una vez fuimos me persigue. Veo tu rostro en cada paso que doy al frente, en cada suspiro desesperado que no puedo contener. No quiero que nadie se apiade de mí, solo necesito desaparecer. ¿Es esto lo que quieres? Pues que en polvo me convierta, o que los cuervos conmigo se sacien. Hasta pronto, amor.
M*

2 comentarios:

Anice dijo...

tia ma encantat *_*! es una pasada tiaa!
com tadmirooo !
un petooo macaaaa *-* !!!

Anice dijo...

mireeeee tens un premi al meu blooogo!

Publicar un comentario

 
Layout by Natsiworld